"தமிழீழம் உருவாக வேண்டும். அதை விரைவில் காணவேண்டும். அதற்காகவே வாழ விரும்புகிறேன். அதை கண்டபின் உயிரைவிடவும், காண்பதற்காக உயிரை விடவும் விரும்புகிறேன்'' என தி.மு.க. தலைவர் மு. கருணாநிதி அவர்கள் திருவாரூரில் 9-6-12 அன்று நடைபெற்ற தனது 89வது பிறந்த நாள் பொதுக் கூட்டத்தில் உருக்கமாகப் பேசியுள்ளார்.

தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் ஆயுதம் ஏந்தியப் போராட்டமாக நடைபெற்ற, கடந்த 30 ஆண்டு காலத்தில் மூன்று முறை தமிழகத்தின் முதலமைச்சராகப் பதவி வகித்தவர் மு.கருணாநிதி ஆவார். இவருடைய பதவிக் காலத்தில் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு இவர் எந்த அளவிற்கு உதவி செய்தார், துணை நின்றார் என்பது மிகப்பெரிய கேள்விக் குறியாகும்.

அ.தி.மு.க. தலைவர் எம்.ஜி.ஆர். அவர்கள் இதே காலக்கட்டத்தின் முற் பகுதியில் தமிழக முதலமைச்சராக பொறுப்பு வகித்தார். அப்போது தமிழ் நாட்டில் ஈழப்போராளிகள் எந்தக் குழுவைச் சேர்ந்தவராக இருந்தாலும் அவர்கள் இங்கு தங்கியிருக்கவும் மக்களிடையே தங்கள் போராட்டத் தைக் குறித்துப் பிரச்சாரம் செய்யவும் நிதி திரட்டவும் தாராளமாக அனுமதிக்கப்பட்டார்கள். தமிழ்நாட்டில் இராணு வப் பயிற்சி முகாம்களை விடுதலைப் புலிகள் மட்டுமல்ல, மற்றப் போராளிக் குழுக்களும் நடத்தின. பல்லாயிரக்கணக்கான ஈழ இளைஞர்களும் யுவதி களும் தமிழ்நாட்டிற்கு அழைத்துவரப் பட்டு இந்த முகாம்களில் ஆயுதப் பயிற்சி பெற்று, மீண்டும் தங்கள் தாயகம் திரும்பி சிங்கள இராணுவத்து டன் போராடினார்கள். சுருக்கமாகச் சொன்னால் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தின் பின் தளமாக தமிழ் நாடு விளங்கிற்று. ஒரு கட்டத்தில் விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம்தான் உண்மையான போராளிகள் இயக்கம் என்பதை உணர்ந்து அந்த இயக்கத்திற்கு வெளியே தெரிந் தும், தெரியாமலும் பல கோடி ரூபாய் களை எம்.ஜி.ஆர். வாரி வழங்கினார்.

ஆனால் எதிர்க்கட்சியில் இருந்த போதும் சரி, ஆளுங்கட்சியின் தலைவ ராக விளங்கியபோதும் சரி தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு எந்த அளவிற்கு கருணாநிதி துணை நின்றார் என்பதை நாம் பார்த்தால் ஏமாற்றமும் அதிர்ச்சியும்தான் மிஞ்சும். 1973ஆம் ஆண்டில் இவர் முதலமைச்சராக இருந்தபோது தில்லி சென்று பிரதமர் இந்திரா காந்தியை சந்தித்துப் பேசிவிட்டு சென்னை திரும்பி 30-4-73ஆம் தேதியன்று செய்தியாளர்களுக்குப் பேட்டி அளித்தார்.

இலங்கைத் தமிழர்களின் போராட்டத்திற்கு உங்களின் தார்மீக ஆதரவு உண்டா? என்று செய்தியாளர்கள் கேட்டபோது போராட்டத்திற்கு ஆதரவில்லை எனத் திட்டவட்டமாக கருணாநிதி கூறினார். அதேயாண்டில் தமிழ்நாட்டிலிருந்து செயல்பட்ட டெலோ இயக்கத் தலைவர்களில் ஒருவரான குட்டிமணியை வெடிமருந்துகளைக் கடத்தினார் என்ற குற்றச்சாட்டின் கீழ் தமிழகக் காவல்துறை கைது செய்தது. குட்டிமணியை தங்களிடம் ஒப்படைக்கும்படி சிங்களக் காவல்துறை அதிகாரிகள் வந்து கேட்டபோது ஒப்படைக்க உத்தரவிட்டவர் முதலமைச்சராகப் பொறுப்பு வகித்த கருணாநிதிதான். இதன் விளைவாக ஈழப்போராட்ட இயங்கத்தின் தளபதிகளில் ஒருவராகத் திகழ்ந்த குட்டிமணி சிங்களச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டு 1983ஆம் ஆண்டில் சிறையிலேயே கொடூரமான முறையில் படுகொலையும் செய்யப்பட்டார்.

1987ஆம் ஆண்டில் ஈழத் தமிழர் களின் சம்மதமில்லாமல் ஜெயவர்த்தனா வுடன் பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி உடன்பாடு செய்திருந்தபோது அதைக் கண்டிக்க இறுதிவரை கருணாநிதி முன்வரவில்லை. ஆனால் அப்போது ராஜீவ் அமைச்சர வையில் பாதுகாப்புத் துறை அமைச்சராக இருந்து பதவிவிலகிய வி.பி. சிங் அந்த உடன்பாட்டை மிகக்கடுமையாகக் கண்டித்தார். அது மட்டுமல்ல, அந்நிய நாடு ஒன்றின் உள்பிரச்சினையை ஒடுக்க இந்திய அமைதிப்படையை அனுப்பி யதை மிகக் கடுமையாக எதிர்த்தார்.

1989ஆம் ஆண்டு டிசம்பரில் இந்தியாவில் நடைபெற்ற நாடளுமன்றத் தேர்தலில் காங்கிரஸ் கட்சி தோற்கடிக் கப்பட்டு பிரதமர் இராஜீவ் பதவி விலக நேர்ந்தது. அதையொட்டி எதிர்க் கட்சிகளின் ஆதரவுடன் வி.பி.சிங் பிரதமர் பொறுப்பை ஏற்றார்.

இலங்கையில் இனப்பிரச்சினை தொடர்பாக ஈழத் தமிழர் தரப்பினர் அனைவரையும் அழைத்துப் பேசி அந்தப் பிரச்சினையை சுமூகமாகத் தீர்ப்பதற்கு உதவுமாறு முதலமைச்சர் கருணாநிதியை பிரதமர் வி.பி. சிங் வேண்டிக்கொண்டார். அவர் எடுக்கும் முடிவை இந்திய அரசு ஏற்கும் என்றும் அறிவித்தார். அதாவது ஈழத் தமிழர் பிரச்சினையில் தீர்வு காண்பதற்கு இந்திய அரசு எத்தகைய நடவடிக்கையை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்பதை முடிவு செய்யும் பொறுப்பு முதல்வர் கருணாநிதியிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. ஆனால் தன்னிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட இந்த வாய்ப்பை பொறுப்புணர்ச்சியுடன் கருணாநிதி நிறைவேற்றினாரா?

கருணாநிதியின் அழைப்பை மதித்து ஏற்று அவருடன் பேசுவதற்காக பாலசிங்கம், யோகி ஆகியோரை பிரபா கரன் அனுப்பி வைத்தார். அப்போது கருணாநிதி தெரிவித்த தீர்வுத் திட்டம் என்ன?

இந்திய இராணுவத்தினால் வட- கிழக்கு மாநிலத்தில் அமைக்கப் பட்டிருந்த பொம்மை முதலமைச்சரான வரதராசப் பெருமாளுடன் இணைந்து அம்மாநில நிர்வாகத்தில் பங்குகொண்டு ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் இயக்கத்துடன் இணைந்து ஒற்றுமையுடன் செயல் படுமாறு கருணாநிதி கூறினார்.

இந்திய அமைதிப்படையுடன் சேர்ந்து கொண்டு ஈ.பி.ஆர்.எல்.எஃப் உறுப்பினர்கள் தமிழ் மக்களுக்கு எதி ராகப் புரிந்த கொடிய குற்றங்களையும் வரதராசப் பெருமாளின் நிர்வாகம் புரிந்த தவறான செயல்களையும் விரிவாக பாலசிங்கம் எடுத்துக்கூறினார். மக்களால் வெறுத்து ஒதுக்கப்பட்டிருக்கிற அவரு டன் இணைந்து செயல்படுவதை மக்கள் ஒருபோதும் ஏற்கமாட்டார்கள். புதிய தேர்தல் நடத்தி அந்த தேர்தலின் மூலம் அதிகாரத்திற்கு வர புலிகள் தயாராக இருப்பதாக பாலசிங்கம் கூறினார். ஆனால் அதை கருணாநிதி ஏற்க வில்லை. அவர் டில்லி சென்று பிரதமர் வி.பி.சிங் அவர்களைச் சந்தித்துப் பேசி புலிகள் தனது யோசனையை ஏற்க மறுத்துவிட்டதாகக் கூறினார். பிறகு செய்தியாளர்களிடம் பேசுகையில் இலங்கைத் தமிழர் பிரச்சினையில் தமது பணி முடிவடைந்துவிட்டதாகவும் இனி இப்பிரச்சினைக்கு தீர்வு காணும் பொறுப்பு மத்திய அரசிடம்தான் உள்ளது என்றும் கூறி இப்பிரச்சினையை அடி யோடு கைகழுவியவர் கருணாநிதி.

24-8-90இல் கருணாநிதி முதல மைச்சராக இருந்த போது தமிழக சட்ட மன்றத்தில் ஈழப்பிரச்சினையில் மத்திய அரசு நடவடிக்கை எடுக்கக்கோரும் தீர்மானத்தை கொண்டு வந்து பேசினார். அப்போது அவர்:

"தனி ஈழம் கிடைத்தால் மகிழ்ச்சி யடைவோம்'' என்று கூறினார்.

இவ்வாறு கூறியதையும் பிற் காலத்தில் மறுத்தார். மீண்டும் அவர் முதலமைச்சர் பொறுப்பு வகித்தபோது 14-5-2000 அன்று செய்தியாளர்கள் கூட்டத்தில் பின்வருமாறு அறிவித்தார். "தனி ஈழம் அமைந்தால் மகிழ்ச்சி என்று கூறியதற்கு அவ்வாறு தனி ஈழத்தை அமைக்க குரல் கொடுப்பதாகப் பொருள் கொள்ளக் கூடாது. தனி ஈழத்தை அங்கீகரிப்பதும் அங்கீகரிக்காததும் வேறு விஷயம். தனி ஈழம் அமைய தமிழ்நாட்டின் சார்பில் குரல் கொடுப் பேன் என்ற பொருளில் அல்ல. அங் குள்ளத் தமிழர்கள் எல்லா உரிமை களையும் பெற்று அமைதியாக வாழக் கூடிய சூழ்நிலை ஏற்படவேண்டும் என்ற கருத்தின் அடிப்படையில்தான் தனி ஈழம் அமைந்தால் மகிழ்வேன் என்று கூறினேன்'' என்று கூறினார்.

இரண்டே நாட்களில் 16-5-2000 அன்று அவருடைய உள்ளக் கிடக்கை யையும் புலிகள் மீதான வெறுப்பையும் அப்பட்டமாக வெளியிட்டார். "விடு தலைப் புலிகள் மூலம் தமிழீழம் அமை வதை ஆதரிக்கிறேன் என்று நான் ஒரு போதும் சொல்லவில்லை. பேச்சு வார்த்தை மூலம் தமிழீழம் அமைந்தால் வரவேற்பேன் என்று சொல்லியிருக் கிறேன். இரண்டிற்கும் நிறைய வேறுபாடு உள்ளது.''

தமிழக முதல்வராக இருந்த கருணாநிதியை விடுதலைப் புலிகளின் தூதர்கள் சந்தித்து காயமடைந்த போராளிகள் சிகிச்சை பெறவும் தங்களுக் குத் தேவையான மருந்துகளை வாங்கிச் செல்லவும் அனுமதிக்குமாறு வேண்டு கோள் விடுத்தனர். அவரும் அதற்குச் சம்மதம் தெரிவித்தார். அதை நம்பி தமிழ கம் வந்து பல்வேறு தனியார் மருத்துவ மனைகளில் சிகிச்சை பெற்றுவந்த போராளிகளை தேசிய பாதுகாப்புச் சட்டத்தின் கீழ் கைது செய்து சிறையில் அடைத்தார். மருந்துகள் வாங்குவதற்காக புலிகள் கொண்டுவந்த பணத்தை பறிமுதல் செய்தார். இதுகுறித்து 23-7-97 அன்று எனக்கு பிரபாகரன் எழுதிய கடிதத்தில் இந்த உண்மையை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார்:

"அடுத்ததாக எமது போராளிகள் பலர், அதுவும் காயமடைந்து ஊன மடைந்தவர்கள், இன்னும் தமிழகச் சிறை களுக்குள் அநியாயமாக அடைப்பட்டுக் கிடப்பது எமக்கு ஆழ்ந்த வேதனையைக் கொடுக்கிறது. 90இல் கலைஞரின் காருண்யத்தை நம்பி, அவரது வேண்டு கோளின் பேரில் அனுப்பப்பட்ட போராளி கள் தொடர்ந்தும் சிறைகளில் பூட்டி வைக்கப்பட்டிருப்பது மனிதாபிமானமற்ற அநீதியான செயல்.''

நம்பி வந்தவர்களுக்கு கருணா நிதி செய்த கைம்மாறு இதுதான்.

தமிழீழத்தில் முள்ளிவாய்க்கால் பகுதியில் சிங்கள இராணுவம் இலட்சக் கணக்கான தமிழர்களைச் சுற்றிவளைத்து குண்டு மழை பொழிந்தபோது தமிழக மக்கள் கொதித்தெழுந்து பல்வேறு போராட்டங்களை நடத்தினார்கள். இந்திய அரசிற்கு எதிரான உணர்வு வெடித்து வெளிப்பட்டது. இந்திய அரசையும் தனது அரசையும் மக்களின் கோபாவேசத்திலிருந்து பாதுகாக்க வேண்டும் என்பதற்காக அப்போது முதலமைச்சராக இருந்த கருணாநிதி அவர்கள் 14-10-08 அன்று அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டம் ஒன்றினைக் கூட்டினார். இக்கூட்டத்தில் இலங்கையில் உடனடி யாகப் போர் நிறுத்தம் ஏற்பட இந்திய அரசு ஆவன செய்யாவிட்டால் மத்திய அரசில் அங்கம் வகிக்கும் தமிழக அமைச்சர்கள் அனைவரும் பதவி விலக வேண்டும் என பல்வேறு கட்சித் தலைவர்களும் வற்புறுத்தினார்கள். நிலைமை சரியில்லாததைக் கண்ட கருணாநிதி "அமைச்சர்கள் என்ன தமிழகத்தைச் சேர்ந்த 40 நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களுமே பதவி விலக வேண்டும்'' என்ற தீர்மானத்தை முன்மொழிந்தார். அனைத்துக் கட்சித் தலைவர்களும் அதை வரவேற்றனர். ஏகமனதாக நிறைவேற்றப்பட்ட இந்தத் தீர்மானம் உலகமெலாம் இருந்த தமிழர் களின் மனதில் உற்சாகத்தையும் நம்பிக்கையையும் ஊட்டியது. ஆனால் 12 நாள்கள் கழிவதற்குள் கருணாநிதி தலைகீழான நிலையெடுத்தார். 26-10-08 அன்று இந்திய வெளியுறவுத் துறை அமைச்சர் பிரணாப் முகர்ஜி சென்னைக் குப் பறந்து வந்து கருணாநிதியைச் சந்தித்தார். அவர்கள் என்ன பேசினார் கள் என்பது வெளியிடப்படவில்லை. போர் நிறுத்தம் கொண்டுவருவதற்கான முயற்சியில் இந்திய அரசு தீவிரமாக ஈடுபட்டிருக்கிறது. எனவே நாடாளு மன்ற உறுப்பினர்கள் பதவி விலக வேண்டிய அவசியம் இல்லை என கருணாநிதி அறிவித்தார்.

நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் பதவி விலக வேண்டும் என்ற தீர்மானம் அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தில் நிறை வேற்றப்பட்டதாகும். பிரணாப் முகர்ஜி ஏதாவது வாக்குறுதி கொடுத்திருந்தால் அதன் மீது முடிவெடுக்க வேண்டிய உரிமை அனைத்துக்கட்சித் தலைவர் களுக்குத்தான் உண்டு. மீண்டும் அனைத்துக்கட்சிக் கூட்டத்தைக் கூட்டி அவர்களின் கருத்து அறிந்துதான் கருணாநிதி முடிவு அறிவித்திருக்க வேண்டும். ஆனால் கூட்டணிக் கட்சி யான காங்கிரசைக் காப்பாற்று வதற்காக கருணாநிதி அனைத்துக்கட்சி கூடி நிறைவேற்றிய தீர்மானத்தை குப்பைக் கூடையில் வீசியெறிந்தார். இதன் விளை வாக அடுத்து நடைபெற்ற சட்டமன்றத் தேர்தலில் ஆட்சியை இழந்தார்.

எதிர்க்கட்சியான பிறகு மீண்டும் தமிழீழப் பிரச்சினையைப் பேசத் தொடங் கினார். 18-4-12 அன்று அவர் வெளி யிட்ட அறிக்கையில் "இலங்கையில் தமிழீழம் அமைய பொது வாக்கெடுப்பு நடத்த மத்திய அரசு ஆதரவு தரவேண் டும்'' என வற்புறுத்தினார். இப்போது "ஈழத்தை உருவாக்கும் பணியில் மீண்டும் ஈடுபடப்போவதாகவும் அதை விரைவில் காண்பதற்காகவே தான் உயிரை விட விரும்புவதாகவும்'' உருக்கமான வசனம் பேசியிருக்கிறார்.

கடந்த மூன்று முறை இவர் பதவி வகித்த காலக்கட்டத்தில் தமிழீழத்திற்கு ஆதரவாக எதுவும் செய்ததில்லை. இவரது கட்சியின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களின் ஆதரவுடன் மத்திய அரசு செயல்பட்ட வேளையில்கூட அதை நிர்ப்பந்தித்து ஈழத் தமிழர் பிரச்சினையைத் தீர்க்க இவர் எதுவும் செய்ததில்லை. மாறாக, ஈழத் தமிழர் பிரச்சினையில் மத்திய அரசு என்ன நிலைப்பாடு எடுக்கிறதோ அதுதான் தன்னுடைய நிலைப்பாடு என பலமுறை வெளிப்படையாகவே அறிவித்தவர் இவர். சோற்றுக்கு ஊறுகாயைத் தொட்டுக்கொள்வதைப் போல தமிழீழப் பிரச்சினையை தனது தன்னல அரசியலுக்குப் பயன்படுத்திக்கொண்ட தைத் தவிர வேறு எதையும் இவர் செய்ததில்லை என்பதை நாடறியும்.

"எத்தனைக் காலம்தான் ஏமாற்று வார்' என நாமக்கல் கவிஞர் பாடிய பாடல் இவருக்காகவே எழுதப்பட்ட தாகத் தோன்றுகிறது.

நன்றி : தினமணி 27-6-12