மூன்றாண்டுகளாக மழையில்லாமல் கடும் வறட்சியில் தமிழ்நாடு பாதிக்கப்பட்டது. 146 ஆண்டுகளில் ஏற்படாத வறட்சி என்று தமிழக முதல்வர் அறிக்கை விட்டுப் போதுமான நிவாரணப் பணிகள் எதுவும் செய்யப்படவில்லை. நாடு விடுதலையடைந்து, எழுபதாண்டுகளில் வறட்சி காலத்தில் தமிழக மக்கள் குடிதண்ணீருக்குக்கூட வழியில்லாமல் திண்டாடியது இல்லை. உடைக்கப்பட்ட பாறைக்குழிகளில் தேங்கிக்கிடந்த தண்ணீரை சென்னை மாநகர மக்களுக்கு வழங்கப்பட்ட கொடுமையும் நடைபெற்றது.

1968ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 25ஆம் நாள் தமிழக வரலாற்றில் என்றும் அழிக்க முடியாத இரத்தக் கறை படிந்த நாளாகும்.

காவிரி பாய்ந்தோடி வளங்கொழிக்கச் செய்யும் தஞ்சை சமவெளி வெண்மணியில் 19 குழந்தைகள் உள்பட 44 பேர் பதறப் பதற தீயில் கருகி மாண்டு மடிந்தனர்.
ஒரு மூட்டை நெல்லுக்கு ஒரு படி நெல் மட்டுமே உழவுத்தொழிலாளர்களுக்கு கூலியாக வழங்கப்பட்டது. மேலும் அரைப்படி நெல் கூலி உயர்வு கேட்டுப் போராடியதைப் பொறுக்க முடியாத நில உரிமையாளர்கள் இந்தக் கொடுஞ்செயலைச் செய்தார்கள். ஒரே குடிசைக்குள் தஞ்சம் புகுந்த 44 பேரையும் உயிரோடு கொளுத்தினார்கள். சாதி ஆணவமும் இதற்குக் காரணமாகும்.